Ewangelia na dziś (14.10.2020)

Pierwsze czytanie:

(Ga 5, 18-25)
Bracia: Jeśli pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

Psalm:

(Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6)
REFREN: Dasz światło życia idącym za Tobą

Szczęśliwy człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana,
a droga występnych zaginie.

(J 10, 27)
Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

Ewangelia:

(Łk 11, 42-46)
Jezus powiedział: "Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą". Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: "Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami nawet jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie".

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Pojęcia ciało i Duch, w obszernym Komentarzu do Listu do Galatów, Silvano Fausti przedstawia jako dwa przeciwstawne sposoby ukierunkowania życia człowieka. Ciało, zaspokajające podstawowe potrzeby człowieka (życie, rzeczy, inni ludzie, Bóg) przez posiadanie, kierować się będzie egoizmem i strachem przed śmiercią. Duch ową niewystarczalność człowieka przeżywa jako okazję do daru i dlatego jego ukierunkowaniem będzie miłość oraz zaufanie do życia.
Jeśli w tej optyce popatrzymy na przytoczone przez Pawła katalogi uczynków, zauważymy, że te pierwsze zawsze niszczą nasze relacje z innymi, z Bogiem i występują także przeciwko nam samym. Bo liczy się mój interes i moja przyjemność, często pozorna. Uczynki rodzące się z Ducha, będące nie naszym wyłącznie wysiłkiem, ale darem, współpracą z łaską, pozwalają otwierać się na innych i doświadczać radości ze świadczonego im dobra.
Zdajemy sobie sprawę z toczonej w sobie walki, ale to ja sam podejmuję decyzje, wyrażając zgodę lub sprzeciw! Słusznie zauważa Paweł, także w sobie samym, że łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę (Rz 8,18b-19). I nie zostawia nas na rozdrożu, dzieli się tym, co sam przeżył: w centrum swojego życia postawił krzyż Chrystusa.

Komentarz do psalmu:

Trzeba wiedzieć, Kogo pytać, by nie zbłądzić, by dokonać wyboru dobrej drogi – tej codziennej, która pozwoli nam wieczorem obejrzeć się za siebie i uśmiechnąć się do przeżytego dnia, do wypowiedzianych słów, do przemilczanych w imię miłości i dobra tych, którzy szli razem z nami, do przezwyciężenia jakiejś własnej słabości, itd. Ale także tej fundamentalnej, która pozwoli nam odkryć Źródło, nawet, gdyby wokół nas jak okiem sięgnąć była tylko wroga pustynia.

Komentarz do Ewangelii:

Nie zatrzymujmy się na określeniu „faryzeusz”, bo odruchowo stracimy to, co powinniśmy dzisiaj usłyszeć. Wejdźmy w znaczenie tych czterech biada – należących do gatunku gróźb prorocko-apokaliptycznych, które mogły być wypowiedziane przez Jezusa w innych okolicznościach. Czego dotyczy więc ta ostra krytyka? Najpierw drobiazgowości w przestrzeganiu przepisów Prawa, w której można się pogubić do tego stopnia, że przesłonią one istotę: pamięć o ubogich i miłość Boga ponad wszystko. Potem dbania o własne zaszczyty i wyróżnienia daleko bardziej niż poszanowanie drugiego człowieka. Trzecie biada, najbardziej dotkliwe, dotyczy zagrożenia dla prawdziwej pobożności poprzez naukę i naśladowanie postaw oddalających innych od Boga. Ostatnie zwraca uwagę na obłudę i wypaczanie poprzez swoje interpretacje Bożego prawa. Które skierowane jest do mnie?

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA

źródło: mateusz.pl