Ewangelia na dziś (13.12)

Pierwsze czytanie:

 (Lb 24,2-7.15-17a)
Gdy Balaam podniósł oczy i zobaczył Izraela rozłożonego obozem według swoich pokoleń, ogarnął go Duch Boży i zaczął głosić proroctwo swoje, mówiąc: „Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który pada, a oczy mu się otwierają. Jakubie, jakże piękne są twoje namioty, mieszkania twoje, Izraelu! Jak szerokie doliny potoków, jak ogrody nad brzegiem strumieni lub jak aloes, który Pan sadził, i jak cedry nad wodami. Płynie woda z jego wiader, a zasiew jego ma wilgoć obfitą; król jego wiele mocniejszy niż Agag, królestwo jego w górę wyniesione". I wygłosił swoje proroctwo, mówiąc: "Wyrocznia Balaama, syna Beora; wyrocznia męża, który wzrok ma przenikliwy; wyrocznia tego, który słyszy słowa Boże, który ogląda widzenie Wszechmocnego, a w wiedzy Najwyższego ma udział, który pada, a oczy mu się otwierają. Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska: wschodzi Gwiazda z Jakuba, a z Izraela podnosi się berło”.

Psalm:

(Ps 25,4bc-5ab,6-7bc,8-9)
REFREN: Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu, * ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich.

Aklamacja (Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie.

Ewangelia:

 (Mt 21,23-27)
Gdy Jezus przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu z pytaniem: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?” Jezus im odpowiedział: „Ja też zadam wam jedno pytanie; jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja powiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodzi chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?” Oni zastanawiali się między sobą: „Jeśli powiemy: "z nieba", to nam zarzuci: "Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?" A jeśli powiemy: "od ludzi", boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka”. Odpowiedzieli więc Jezusowi: „Nie wiemy”. On również im odpowiedział: „Więc i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Proroctwo Balaama jest przepięknym tekstem mesjańskim, który przybliża nam nadchodzącego Chrystusa. Słowa Balaama koncentrują się na widzeniu i dostrzeganiu, które w Nowym Testamencie odnoszą się do wiary opisywanej przez słowa „ujrzał i uwierzył”, „przejrzał”, „zobaczył”. Czytamy o tym w Ewangeliach opisujących spotkanie Jezusa z niewidomym, w doświadczeniu Piotra i Jana, którzy biegną do grobu, gdzie „widzą i wierzą”. To właśnie widzenie i dostrzeganie jest światłem na drodze wiary, do której zaprasza nas dzisiejsza liturgia. Możemy to docenić właśnie dzisiaj, kiedy obchodzimy wspomnienie św. Łucji, patronki widzenia, światła. O niej wielki poeta Dante Alighieri w Boskiej Komedii pisze jako o szafarce światła i wiary oświecającej wątpliwości rozumu i ciemności sumienia. Św. Łucja swoją modlitwą rozprasza mroki duszy pielgrzyma, czyli każdego z nas, który pozwala się prowadzić po nieznanych ścieżkach.
W ciemnościach życia, w trudnych momentach, z których nie widzimy wyjścia, możemy dostrzec ukrytą łaskę. Tak jak dzisiejszy astronomicznie najkrótszy dzień w roku symbolicznie otwiera nas na promień światła, którym jest zbliżający się dzień Narodzenia Chrystusa. Jego przyjście na ziemię jest triumfem światła nad złem i ciemnością, wybawieniem człowieka z mocy zła. Przyjście Jezusa jako prawdziwa światłość sprawia, że człowiek ogarnięty Duchem Bożym ma wzrok przenikliwy, oczy mu się otwierają na blask Jego piękna, na Światła Twego strumień, jak modlimy się w Sekwencji do Ducha Świętego.

Komentarz do psalmu:

Poznać drogi Pana, to nie sztuka intelektualna czy odczuwalna. Poznać drogę Pana, to całym sobą wejść na drogę postawy uniżenia, pokory, wyciągnięcia ręki, przebaczenia, dziś tak bardzo nie na czasie. Prośba skierowana do Boga, by nauczył nas chodzić, przypomina o wysiłku, któremu każdy z nas stawił czoła, gdy był dzieckiem. Uczenie się chodzenia ma swoje etapy: niezdarne raczkowanie, pierwsze kroki podtrzymywane całkowicie przez rodzica, a potem te, na miękkich kolanach, z częstym przewracaniem się. Trud nauki chodzenia doskonale znają ci, którzy po różnych wypadkach musieli na nowo stawiać stopy na ziemię. A zamiast rodzica były kule czy wózek. Sztuka chodzenia po ścieżkach Boga posiada coś z tego trudu, ale i radości oraz chęci bycia szczęśliwym, bo wiem, że droga, po której idę, jest moja. Psalmista prosi, by Bóg prowadził go w prawdzie, czyli w poznaniu tego, co dobre, szlachetne, zgodne z Jego zamysłem, ale i co przeszkadza w chodzeniu drogą Pana, co mogę poprawić, nad czym popracować. Jeśli chcę być prawdziwy, On pokaże mi mój grzech, doda odwagi, by się do niego przyznać w nadziei otrzymania Jego miłosierdzia. Pan okazuje cierpliwość i łaskawość przez całe nasze życie. Raz wstępując do szkoły takiego Mistrza, nigdy nie przestajemy się uczyć.

Komentarz do Ewangelii:

Nie dowierzamy ludziom, nie dowierzamy Bogu. Stajemy wobec trudnych kwestii opowiedzenia się po stronie prawdy lub jej zaprzeczeniu, rozmydlenia udawaniem i słowem, które jest w tej sytuacji wygodne: „Nie wiem”. Chrystus domaga się jasności, klarowności naszej postawy, ostrości wyrazu. Jego samego pytają najwyższe autorytety ówczesnego Izraela, chcą wciągnąć Go w pułapkę. Boją się utraty władzy, wpływów, zazdroszczą, że ktoś może wiedzieć lepiej niż oni. Postawa przyjęta przez uczonych wpływa na ich serce, które nie ma odwagi na przyjęcie do siebie zaskakującej prawdy, która niszczy dotychczasowy schemat myślenia. Jezus swoim pytaniem obnaża zagmatwane wnętrze arcykapłanów i starszych. Panie, spraw, bym zawsze zadawał Ci dobre pytania, na które odpowiesz mi, kiedy i jak chcesz!

Komentarze zostały przygotowane przez s. Annę Juźwiak AP

źródło: mateusz.pl

(Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie.

Módlmy się.

 Panie przymnóż mi wiary. Amen

Red.