Ewangelia na dziś (12.05)

Pierwsze czytanie:

(Dz 17,15.22-18,1)
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego. Stanąwszy w środku Areopagu Paweł przemówił: „Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego człowieka wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z Jego rodu". Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych”. Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: „Posłuchamy cię o tym innym razem”. Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni. Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.

Psalm:

(Ps 148,1-2.11-14)
REFREN: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej

Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go wszystkie Jego zastępy.

Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewice,
starcy i dzieci.

Niech imię Pana wychwalają,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe,
majestat Jego ponad ziemią i niebem.
I On pomnaża potęgę swego ludu.

Aklamacja (J 14,16)
Ja zaś będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.

Ewangelia:

(J 16,12-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Kto szuka prawdziwej mądrości, zawsze dojdzie do Boga. Każda filozofia, szczerze szukająca prawdy, prowadzi do Niego i na Niego ukierunkowuje. Ponieważ filozofia jest to umiłowanie mądrości i poszukiwanie jej, a tylko Bóg jest jedyną mądrością i tylko On może może nią obdarowywać, dlatego prawdziwy filozof powinien w swoim życiu doznać nawrócenia. Bóg zawsze chce, aby Jego stworzenie, które jest Jego odbiciem, zwróciło się ku Niemu samemu. Pragnie, aby nasze podobieństwo do Niego stawało się coraz mocniejsze. Podobieństwo natomiast może być mocniejsze, kiedy zbliżamy się do Boga i coraz bardziej Go poznajemy. Paweł w swoich podróżach misyjnych trafił do Aten, kolebki i stolicy filozofii i stanął na Areopagu. Tam chciał Ateńczykom głosić nieznanego Boga, czyli tego prawdziwego i jedynego, który umarł i zmartwychwstał i chce, abyśmy też zmartwychwstali. Jednak nie wszyscy, którzy tam byli, mieli przygotowane serca na przyjęcie mądrości. A czy my, kiedy znajdujemy się w pobliżu areopagu Słowa Bożego, czyli ambony lub areopagu Ciała i Krwi Pańskiej, czyli ołtarza, przyjmujemy całą prawdę, która z nich płynie?

Komentarz do psalmu:

Wszystko, co Bóg stworzył, wychwala Go, bo zawiera w sobie Jego miłość stwórczą. Patrząc na naturę, często odczuwamy w swojej duszy jakąś Boską eschatologiczną, duchową i mistyczną przestrzeń, w której to właśnie spotykamy się z Bogiem. Dlatego psalmista w hymnie pochwalnym wylicza wszystkie dzieła stworzone. Na końcu pokazuje, kto jest Mu bliski, kto jest człowiekiem Jego upodobania. Ten, który szuka i którego życie jest pieśnią pochwalną na cześć Boga, jest miły Bogu. Wspomnijmy postać Józefa – poszukującego miłosnej woli Pana i zanurzonego w kontemplacji Jezusa w codzienności.

Komentarz do Ewangelii:

Jezus szanuje naszą wolność przyjęcia Jego Słowa. Mówi bowiem: teraz jeszcze znieść nie możecie. Wie, że apostołowie nie są gotowi na te rzeczy, które chciałby im powiedzieć. Daje im jednak nadzieję w Duchu Prawdy. W dzisiejszej Ewangelii widzimy wielką tajemnicę Trójcy Świętej, tajemnicę jedności Trójcy Świętej w jedności Ojca i Syna i Ducha Świętego. Czy rozpoznajemy w naszym życiu mowę Ducha Prawdy? Czy w pełni wykorzystujemy dary otrzymane od Zmartwychwstałego?

Komentarze zostały przygotowane przez s. Faustynę Aleksandrowicz CSFN

źródło: mateusz.pl

(J 14,16)
Ja zaś będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.

Módlmy się.

 Panie Boże ześlij nam ześlij nam Parakleta, abyśmy wiarą i ufnością mocni byli z Ducha Świetego, . Amen

Red.