Ewangelia na dziś (11.11)

Pierwsze czytanie:

(Mdr 7,22-8,1)
Jest bowiem w Mądrości duch rozumny, święty, jedyny, wieloraki, subtelny, rączy, przenikliwy, nieskalany, jasny, niecierpiętliwy, miłujący dobro, bystry, niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki, trwały, niezawodny, beztroski, wszechmogący i wszystkowidzący, przenikający wszelkie duchy rozumne, czyste i najsubtelniejsze. Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu i przez wszystko przechodzi i przenika dzięki swej czystości. Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego, dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie. Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci. Jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków. Bóg bowiem miłuje tylko tego, kto przebywa z Mądrością. Bo ona piękniejsza niż słońce i wszelki gwiazdozbiór. Porównana ze światłością uzyska pierwszeństwo, po tamtej bowiem nastaje noc, a Mądrości zło nie przemoże. Sięga potężnie od krańca do krańca i włada wszystkim z dobrocią.

Psalm:

(Ps 119,89-90. 91.130.135.175)
REFREN: Słowo Twe, Panie, niezmienne na wieki

Twoje słowo, Panie, jest wieczne,
niezmienne jak niebiosa.
Twoja wierność przez pokolenia,
umocniłeś ziemię, by trwała.

Wszystko trwa do dzisiaj według Twoich wyroków,
bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Poznanie Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.

Okaż Twemu słudze światło swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Niech żyje moja dusza i niech Ciebie chwali,
niech mnie wspierają Twoje wyroki.

Aklamacja (Łk 21,36)
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

Ewangelia:

(Łk 17,20-25)
Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: "Oto tu jest» albo: «tam». Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was”. Do uczniów zaś rzekł: „Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: "Oto tam" lub: "oto tu". Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego. Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie”.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

Perykopa ta to tekst o fundamentalnym znaczeniu dla przesłania Księgi. Wyjaśnia on źródło, naturę i sposoby działania Mądrości. Stanowi swoistą litanię sławiącą przymioty utożsamianego z Nią Bożego Ducha. Należy jednak pamiętać, że pomimo zbieżności wspominanych tu cech stanowi to dopiero zapowiedź charakterystycznego dla chrześcijaństwa trynitarnego postrzegania Boga, a nie dowód wiary judaistycznego autora Księgi w Trzecią Osobę Trójcy Świętej. Przywołane tu zostają dwa porządki działania Mądrości Bożej – kosmiczny, w którym bierze Ona udział w kształtowaniu świata i antropologiczny, w którym odpowiada za płynące z miłości ku stworzeniu duchowe kształtowanie przyjaciół Boga i Jego proroków. Niezależnie od celu działania pozostają one zawsze jednakowo tak niezwykle skuteczne jak i czyste. Spersonifikowany przez autora Duch Bożej Mądrości nie jest poddany porządkowi materialnemu. Pozostając osobnym od świata, a więc transcendentnym, przenika go jednak w swojej immanencji, kształtując i materię, i byty duchowe zgodnie z własnymi oczekiwaniami i bez wywoływania w nich jakiejkolwiek szkody. To Tchnienie Bożej Mocy opiekuje się równocześnie wszystkim, co zostało wcześniej stworzone.

Komentarz do psalmu:

Dzisiejsze słowa pochodzą z jednego z najdłuższych, bo liczącego aż sto siedemdziesiąt sześć wersów, utworu o odnoszącym się do treści Pięcioksięgu charakterze antologicznym. Choć formalnie spełnia on wymogi poezji hebrajskiej, niektórzy komentatorzy odbierają mu cechy psalmu nazywając go „hagiografem”. Utwór ten posiada wielką wartość dydaktyczną pouczając, że najwyższa dostępna człowiekowi mądrość sprowadza się w każdej sytuacji do jak najwierniejszego zachowywania postanowień Bożego prawa. Datowanie utworu pozostaje do dziś niepewne, a najprawdopodobniejszą spośród wielu propozycji jest każąca postrzegać go jako dzieło deuteronomistycznych mędrców okresu niewoli babilońskiej. Hymniczne strofy przedstawiają Słowo Jahwe jako przynoszące pewność prawego postępowania i godne uwielbienia źródło wiecznej i trwałej mocy wyznawców. W połączeniu z ponadczasową wiernością Boga i Jego stałością w dotrzymywaniu swych obietnic czyni to z Tory i Bożej Opatrzności fundament trwałości, służącego swemu Stwórcy świata. Prawo Boże staje się więc zarazem jedyną, ale i dostępną dla każdego, sławiącego Go i oddającego się Jego opiece człowieka, bramą do mądrości i oświecenia.

Komentarz do Ewangelii:

Perykopę dzisiejszą rozpoczyna krótki, bo liczący jedynie dwa wersy dialog Jezusa z faryzeuszami. Niezależnie od swej skąpej objętości ma on jednak niezwykle ważne znaczenia teologiczne, gdyż umożliwia lepsze zrozumienie tego, co stanowi istotę Królewstwa Bożego. Warto tu wspomnieć także o tym, że sama idea Królewstwa Bożego nie jest w nauczaniu Jezusa niczym oryginalnym, gdyż oczekiwanie na taki właśnie ostatni, a zarazem cudowny etap historii Izraela jest powszechnie obecne w zbiorowej świadomości Narodu Wybranego mniej więcej od o około 600 lat wcześniejszego momentu upadku Jerozolimy. Sama natomiast, dokonywana przez Jezusa-Mesjasza, interpretacja tego wydarzenia zdecydowanie odróżnia Go od wszelkich wcześniejszych proroków Izraela. Dla nowego Nauczyciela nadejście panowania Boga na Ziemi nie będzie niczym, co można by postrzegać jako spektakularne wydarzenie historyczne, a raczej, zachodzącym pod wpływem Ducha Świętego, stopniowym procesem codziennie pogłębiającej się przemiany serc oczekujących na nie ludzi. Co więcej, Jezusowe Królewstwo Boże nie jest tworem politycznym czy też geograficznym, a pochodzi nie z tego świata. Kolejne słowa Jezusa stanowią z kolei skierowane do uczniów rozwinięcie wątków wcześniejszej dyskusji. W wymiarze eschatologicznym Chrystus zapowiada tu zarówno czekające Jego wyznawców dni ucisku i prześladowań jak też związane z nimi pragnienia wiernych, kierujące ich serca i w stronę smutku po utraconych nieodwracalnie czasach Jego ziemskiej posługi, i ku oczekiwaniu na Jego powtórne przyjście – Paruzję. Zawarta w słowach Jezusa zapowiedź tego wydarzenia kieruje nasze myśli ku czemuś tak nagłemu jak i powszechnie dostrzegalnemu. Przyjście Syna Człowieczego w chwale ma stać się podobne do błyskawicy oświetlającej niespodziewanie cały nieboskłon. Co niemniej ważne, ostrzega On także swoich słuchaczy przed ryzykiem, jakie w obliczu prześladowań i eschatologicznych tęsknot będą stanowili dla Jego wyznawców fałszywi prorocy.

Komentarze zostały przygotowane przez Macieja Siekierskiego

źródło: mateusz.pl

(Łk 21,36)
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.

Módlmy się.

 Czuwajmy bracia bo nie znamy dnia ani godziny, której Syn człowieczy przyjdzie. Amen

Red.