Ewangelia na dziś (08.01)

Pierwsze czytanie:

 (1 J 4,7-10)
Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

Psalm:

(Ps 72,1-2,3-4ab,7-8)
REFREN: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi

Boże, przekaż Twój sąd Królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Niech góry przyniosą ludowi pokój,
a wzgórza sprawiedliwość.
Otoczy opieką uciśnionych z ludu,
będzie ratował dzieci biedaków.

Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Aklamacja (Łk 4,18-19)
Pan posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

Ewangelia:

 (Mk 6,34-44)
Gdy Jezus ujrzał wielki tłum, ogarnęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać. A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: „Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich. Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia”. Lecz On im odpowiedział: „Wy dajcie im jeść”. Rzekli Mu: „Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?” On ich spytał: „Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie !” Gdy się upewnili, rzekli: „Pięć i dwie ryby”. Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie. I rozłożyli się gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi. Także dwie ryby rozdzielił między wszystkich. Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatki z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

W ostatnim dniu II Tygodnia po Bożym Narodzeniu Kościół kończy lekturę Pierwszego Listu św. Jana. Czytane w tym tygodniu fragmenty mówiły o tym, jak ma wyglądać życie dziecka Bożego.
Dzisiejszy fragment mówi o najważniejszym kryterium, dzięki któremu można rozpoznać dzieci Boże. Św. Jan pisze, że tylko ten, „kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga” (por. w. 7). To dzięki miłości możliwy jest nasz kontakt z Bogiem.
Jest oczywiste, że aby powstała relacja, muszą być w nią zaangażowane dwie strony. Jak to się przejawia w więzi z Bogiem? Autor Listu wskazuje, że pierwszym zaangażowanym w tej relacji jest sam Bóg. Swoje pierwszeństwo wyraził w decyzji o miłości do nas przez wydanie na śmierć swojego Syna. Chrystus stał się dla nas ofiarą przebłagalną. W czasach starotestamentalnych kapłani byli zobowiązani do składania ofiar ze zwierząt. Jednakże, dopiero Chrystus doskonale wypełnił wszystkie ofiary składane w Świątyni. Stało się tak, ponieważ Jezus sam stał się ofiarą za grzechy ludzi, co jest wyrazem największej miłości do człowieka.
Jak w takim razie ma wyglądać nasza odpowiedź na miłość Boga? Pierwszym krokiem jest uwierzenie, że rzeczywiście Bóg nas ukochał i oddał dla nas swoje życie. Na drugim miejscu jest nasza miłość do Boga i drugiego człowieka. Ma ona wyrażać się w codziennym rezygnowaniu ze swojej woli na rzecz woli Boga, który najlepiej wie, co jest dla nas dobre.

Komentarz do psalmu:

Każdy dobry władca posiada dwie zasadnicze cechy. Po pierwsze, w jego kraju ustanowione jest dobre prawo. W przekonaniu ludów biblijnego Wschodu twórcą prawa jest sam Bóg, a sprawowanie pieczy nad nim należy do króla. W historii Izraela Prawo zostało objawione Mojżeszowi, o czym można przeczytać w pierwszych księgach Starego Testamentu. Drugą cechą dobrego władcy jest realizacja Bożej sprawiedliwości na ziemi. W swoich rządach powinien być przykładem wprowadzania sprawiedliwości. Sprawiedliwość i prawo są możliwe jedynie przez wprowadzanie pokoju (hebrajski szalom ¬– pokój, dobrobyt, pomyślność).
Ostatnia zwrotka dzisiejszego psalmu pokazuje jeszcze jedno kryterium dobrego władcy. Realizowanie pokoju i sprawiedliwości przejawia się bardzo czytelnie w relacji z człowiekiem, a szczególnie takim, który jest najbardziej potrzebujący. Dobrego władcę nie poznaje się po sukcesach, które odnosi na „arenie międzynarodowej”, o czym wspomniane jest w drugiej zwrotce, ale przede wszystkim po jego stosunku wobec „nędzarza, biedaka, ubogiego”. Pierwszym przymiotem władzy jest służba drugiemu.
Psalm 72 pokazuje ideę Królestwa Bożego. Powyższe cechy dobrego władcy ma tylko Bóg. Jedynie w Jego Królestwie idealnie zrealizuje się sprawiedliwość i pokój. Jednakże, każdy z nas ma powierzone jakieś „królestwo”. Jestem powołany do „zarządzania” nim w rodzinie, szkole czy w pracy zawodowej. Idea Królestwa Bożego powinna być dla mnie zawsze punktem odniesienia w służbie wobec powierzonych mi ludzi.

Komentarz do Ewangelii:

Niezwykłe wydarzenie rozmnożenia chleba nie jest wyłącznie cudem mającym na celu nakarmienie potrzebujących ludzi. Oczywiście głód ludzi jest bezpośrednią przyczyną tego wydarzenia, jednak słowa Ewangelii kierują na duże głębsze zrozumienie dokonanego dzieła.
W dzisiejszym fragmencie Ewangelii można doszukać się wielu aluzji starotestamentalnych, które zostały wskazane przez amerykańską biblistkę Mary Healy. Autorka wskazuje, że nieprzypadkowe jest miejsce, w którym znajdują się zgłodniałe tłumy. Miejsce, które jest pustkowiem, nawiązuje do wędrówki Izraelitów przez pustynię. W tym miejscu Bóg ukazywał swoją obfitość, zsyłając z nieba mannę (por. Wj 16). Co ciekawe, św. Marek wskazuje, że rozmnożenie chleba nie dokonuje się już na pustkowiu. Przytacza polecenie Jezusa, by ludzie usiedli na zielonej trawie (w. 39). Razem z pierwszym wersetem dzisiejszej Ewangelii zostaje ukazane nawiązanie do postaci Dobrego Pasterza. Jezus staje się pasterzem potrzebujących ludzi i kieruje ich „na zielone pastwiska”, o czym mowa w Psalmie 23. Kolejną odsłoną wypełnienia obietnic starotestamentalnych jest niechęć uczniów do nakarmienia tłumów. Pokarm dawany przez Jezusa nie jest możliwy do kupienia, co zostało zapowiedziane w wizji proroka Izajasza: „O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko!” (Iz 55,1). Również informacja o wielkiej ilości chleba, która pozostała, wskazuje na ogrom dokonanego cudu. W Drugiej Księdze Królewskiej można znaleźć cud dokonany przez Elizeusza (por. 2 Krl 4, 42-44), który nakarmił stu mężczyzn dwudziestoma chlebami. Jezusowe nakarmienie mogło dotyczyć nawet dwudziestu tysięcy osób.
Wszystkie nawiązania mają na celu utwierdzić mnie w wierze, że Chrystus jest Tym, o którym mówiły proroctwa. Nie mogę jednak skupić się wyłącznie na intelektualnym zachwycie, ale muszę uwierzyć, że Jego działanie ma realny wpływ na moje życie. Jezus chce bym przyniósł Mu kilka chlebów, które przemieni w o wiele więcej, niż sobie wyobrażam.

Komentarze zostały przygotowane przez Jakuba Zinkowa kleryka V roku WMSD w Warszawie

źródło: mateusz.pl

 (Łk 4,18-19)
Pan posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

Módlmy się.

 "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię." Amen

Red.