Ewangelia na dziś (02.09)

Pierwsze czytanie:

(Kol 1,9-14)
Bracia: Od dnia, w którym usłyszeliśmy o was, nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga. Niech moc Jego chwały w pełni was umacnia do okazywania wszelkiego rodzaju cierpliwości i stałości. Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.

Psalm:

(Ps 98,2-3ab.3cd-4.5-6)
REFREN: Pan Bóg okazał ludziom swe zbawienie

Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Aklamacja (Mt 4,19)
Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.

Ewangelia:

(Łk 5,1-11)
Gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret, zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy. Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: „Wypłyń na głębie i zarzuć sieci na połów”. A Szymon odpowiedział: „Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”. Skoro to uczynił, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały. Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: „Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny”. I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali: jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jezus rzekł do Szymona: „Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił”. I przyciągnąwszy łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Komentarze przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego:

Komentarz do pierwszego czytania:

W odczytanym fragmencie Listu do Kolosan Apostoł Narodów ukazuje, jak ważne jest poznanie Boga i Jego woli w naszym życiu. To właśnie poznając Stwórcę i Władcę naszych istnień, uczymy się postępować tak, jak On tego pragnie, przynosić owoce wszelkich dobrych czynów. Dzięki temu możemy głębiej poznawać Boga. Po co nam to potrzebne?
Czynienie dobra, poznawanie, rozważanie wielkości naszego Pana nie ma na celu wzbudzić lęk przed Niepojętym Bogiem. Nie strach, czy trwożliwa zależność jest celem naszego wnikania w Bożą tajemnicę, ale nasze wzrastanie, nasz rozwój. Tego pragnie Pan, tego życzy nam, o to modli się św. Paweł. Upewnia nas również, że nie jesteśmy pozostawieni sami sobie w naszych wysiłkach. Potęga Bożej chwały jest naszym wsparciem. To Ojciec uzdalnia nas do świętości godnej Jego królestwa. Stąd zalecenie Apostoła: dziękujcie! Jakie jest nasze dziękczynienie: radosne czy wymuszone zbyt ludzką układnością? Co jest powodem naszego dziękczynienia: doczesne korzyści czy świadomość, że mocą samego Boga uwolnieni zostaliśmy z niewoli grzechu, a bramy Królestwa są dla nas otwarte?
Zważmy na naszą godność, dostosujmy do niej nasze czyny, nasze dziękczynienie.

Komentarz do psalmu:

Psalm dzisiejszej liturgii ukazuje Boga, który przynosi ludziom zbawienie. Jest ono według słów psalmisty wyrazem sprawiedliwości Pana, który pamięta o swojej wierności i dobroci dla wybranych. Co więcej, to zbawienie jest przyczyną radości całej ziemi aż po najdalsze jej krańce. Dlatego ta pieśń staje się dla nas wezwaniem, byśmy uwrażliwili się na dostrzeganie w życiu znaków zbawienia, jakie ofiarowuje nam Bóg. Czy dostrzegamy je? Czy umiemy się z nich radować? Nasza postawa wobec daru ofiarowanego nam przez Bożą dobroć jest świadectwem (lub antyświadectwem) dla tych, którzy patrzą z zewnątrz. Czy jest ona dla nich pomocą w zbliżaniu się do prawdy o Bożym miłosierdziu, miłości troskliwej, trwałej, która jest silniejsza niż nasze niewierności?

Komentarz do Ewangelii:

Dzisiejszy fragment Ewangelii skłania nas do refleksji nad słuchaniem Boga. Jakie wrażenie, jaki wpływ musiały wywrzeć na Piotrze, doświadczonym rybaku, słowa Jezusa, skoro na przekór swej ludzkiej wiedzy poddał się im? Szymon niewątpliwie był zafascynowany usłyszaną nauką. Po całej nocy bezowocnych wysiłków czuł własną bezsilność wobec natury wymykającej się spod jego władzy. W Nauczycielu, którego słuchał, przeczuł Kogoś, Kto ma moc podporządkować sobie przyrodę i zasady, które nią kierują. Słowa Chrystusa wzbudziły w nim ufność, po ludzku niewytłumaczalną, i zdecydował się na czyn, który mógł go nawet ośmieszyć w oczach rybaków, będących świadkami tej sceny. Spójrzmy na Piotra. Pytajmy siebie: czy fascynacja nauką Jezusa pobudza nas do czynów przekraczających ludzkie możliwości? Czy ufamy Panu tak, by zrobić coś, co nam samym wydaje się niemożliwe? Czy zawierzyliśmy Jezusowi bez granic?
I jeszcze jedno. Piotr ujrzawszy dokonany cud obfitego połowu ryb, spontanicznie wyznał swą grzeszność, niegodność pozostawania w bliskości Jezusa. Niemniej, gdy Mistrz wskazał mu jego zadanie w Bożych planach, Szymon przyjął je natychmiast. Zatem ufność, którą złożył w Chrystusie, pozwoliła mu przekroczyć również własne zniewolenia. A jak jest z naszą ufnością?

Komentarze zostały przygotowane przez s. Ewę Marię od Męki Pańskiej OCD

źródło: mateusz.pl

(Mt 4,19)
Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi.

Módlmy się.

 Panie Ty jesteś drogowskazem i światłem na drogach naszego życia. Tobie Chwała na wieki. Amen

Red.